Mirador Barrancos de Gebas

Wim had ons om negen uur een ontbijt in de zon beloofd. We worden om kwart voor negen wakker en kunnen dus direct aanschuiven. De tafel is gedekt, er worden eitjes op bestelling gemaakt.

Wim zit duidelijk om een praatje verlegen. Hij blijft het hele ontbijt naast onze tafel staan om te kletsen. Het is een aardige kerel en we begrijpen hem wel. Vorig jaar is hij met ‘zij die alweer weg is’ naar Spanje vertrokken om de B&B te runnen. Nu staat hij er alleen voor. Een pittige klus.

Even na tienen nemen we toch afscheid en gaan we naar Barrancos de Gebas. De eerste bergrit met haarspeldbochten is een feit. De weg is slecht dus ik ben blij als we er zijn. Ook weer gedaan zullen we maar zeggen.

We parkeren de camper op een grote parkeerplaats bij een restaurant. Dat is helaas dicht op donderdag. Gelukkig hadden we onderweg brood gehaald.

We pakken vanaf daar de fiets naar het uitkijkpunt omdat de weg het laatste deel onverhard en ook heel slecht is. Het is maar 2,5 km, maar toch met wat pittige klimmetjes. Gelukkig meer dan de moeite waard. Het uitzicht is grandioos. Een soort wit kalksteen ‘maanlandschap’ met in de verte een prachtig blauw stuwmeer. We blijven een hele tijd van het uitzicht genieten. (de foto’s evenaren de werkelijk niet).

Terug bij de camper eten we wat. Al snel staat er een Nederlands echtpaar naast ons. Hij was zo blij weer eens Nederlanders te zien. Dat praat zoveel makkelijker, vond hij… Ook zij zaten duidelijk om een praatje pot verlegen. Doen we dat toch. We hebben alle tijd van de wereld.

We overnachten op een camperplaats bij particulieren nabij Lorca. We worden gastvrij ontvangen door de heer des huizes die 2 woorden Engels spreekt en zijn dochter Isabelle die niet veel verder komt. Maar, samen komen we er wel uit. We worden geholpen met het lozen van grijs en zwart water, ze vullen onze watertank, begeleiden ons naar de plek, leggen een mat voor de camperdeur en geven ons een rondleiding. Het zwembad ziet wat troebel (komt van de niezende bomen… of zoiets, dat begreep ik niet helemaal), er worden eieren voor ons geraapt uit het kippenhok en ik krijg een bosje kamille om thee te maken. ‘Welcome in my home’, zegt Isabelle. ‘Now it is your home to’.

Later komt haar moeder kennismaken. En met hulp van Google Translate spraakberichten komen we tot een aardig gesprek. We krijgen tips voor ons bezoek aan Lorca. Dat we de stad per fiets gaan bezoeken, en niet eens elektrisch, vinden ze wel een onderneming. Het is 7 km, vlak, dus we gokken dat het goed komt. Maar mochten we plat rijden, dan mogen we ze bellen….. Het zijn echt heel lieve mensen. Zo komen we nog eens ergens.

We bellen nog even met onze lieve meid thuis die het prima naar haar zin lijkt te hebben. Ook fijn.

Als ik ‘s avonds onder de douche sta merk ik dat ik niet alleen ben. Een zwaluw vliegt nerveus door de doucheruimte. Het is een mooi vogeltje, maar zo in deze setting vind ik er weinig aan. Ik was al van plan een korte douche te nemen, nu ben ik nog veel sneller. Ik weet niet wie het enger vindt, de vogel of ik….. 🙂