Na een simpel ontbijtje verlaten we de camping en zetten koers naar Marunuma. Onderweg even tanken. Niet eenvoudig want de pomp moet je bedienen via een automaat, we puzzelen wat en het lukt. 29 liter voor 30 euro….. zo kun je nog eens een blokje omrijden. Marunuma ligt hoog en is in de winter een ski-oord. Vandaag is het rustig bij de kabelbaan. We kopen een kaartje voor een retourtje. Ook weer heel grappig. Er zit een dame achter een loket, daarnaast 2 kaartautomaten. Ik loop naar het loket, leek mij eenvoudiger, maar nee, we worden verwezen naar de automaat. Alles in het Japans natuurlijk. Maar voordat we goed en wel begonnen zijn staat de dame van het loket naast ons om ons te helpen…. gelukkig maar, want Japans lezen is een hele puzzel. Maar waarom we geen kaartjes bij haar kunnen kopen is ons een raadsel.
Met de kabelbaan gaan we naar 2.000 meter waar een mooi uitzicht op Mount Nikko-Shirane is. Een berg met 3 bulten. Het is inmiddels lunchtijd en de volgende puzzel wacht op ons bij het restaurant. Bestellen aan de balie kan niet, je bestelt bij de automaat. Geheel in het Japans. Met Google en wat foto’s op de menukaart komen we een heel eind. En met hulp van een van de andere gasten weten we twee broodjes en twee glazen limonade te bestellen.
Na een korte wandeling langs een kleine tempel en door het bos (jammer dat we zo hoog zitten en toch weinig van het uitzicht zien) lopen we terug naar het kabelbaanstation waar wederom een heerlijk warm voetenbad is….
We vervolgen onze weg en rijden verder over de ‘Romantic road’. Wat er precies romantisch aan deze weg is weten we niet, maar het is een mooie route dwars door de bergen. Met een maximale toegestane snelheid van 40 km/uur doen we het bovendien rustig aan. Hardrijders zijn er niet. Niemand haalt in. Heel bijzonder (fijn).
Onze volgende stop is bij de Fukiware Falls. Op het plattegrondje dat we bij de parkeerplaat krijgen staat: Japanese Waterfall Hundred pieces… Het kan een heel mooie waterval zijn. Er is eigenlijk te weinig water. We lopen er een stukje en besluiten terug te lopen naar de parkeerplaats voor een ijsje. Maar… het is vier uur, dus alles is dicht.
Vanaf de waterval is het nog 1,5 uur rijden naar Myogi. Onderweg kopen we ons avondmaal bij 7-Eleven. Ook hier gaat de betaling helemaal in selfservice modus. De cassiere scant alle boodschappen en wij moeten pinnen of geld in een automaat stoppen die wisselgeld teruggeeft. Het maakt de kans op fouten wel gering… Heerlijk zo al het eten kant en klaar. Hup in de magnetron en smikkelen. Het is ook echt prima eten en de sushi smaakt prima. Nu alleen nog even bedenken hoe we ons afval weer kwijtraken. Want afvalbakken zijn er echt niet. Alleen voor flessen en blikjes.
We slapen vannacht op een Michi-no-eki. Een roadside station waar je gewoon kunt staan ‘s nachts. Er zijn toiletten, dus eigenlijk alles wat je nodig hebt….
Het is nu tegen achten, het is al donker. Er komen zo nu en dan auto’s bij. Alleen jammer dat er een vrachtwagen stationair staat te draaien. Hopelijk draait hij het contact straks uit. Anders worden het oordoppen…
Bestellen is een hele puzzle, wel leuk. Dat was een mooie dag voor jullie. Leuke foto van jullie op de trappen.