Okayama en Kurashiki

We staan vroeg op. Er staat een lange rit op het programma. We rijden in drie uur naar Okayama. Het landschap waar we doorheen rijden is bergachtig, heel groen ook. Het regent weer. En niet zo’n beetje ook… Omdat het regent is de maximum snelheid op de snelweg 50 km/uur. Dat is echt heel langzaam. En niemand houdt zich eraan. Maar dan ook echt niet… Wat doe je dan? We besluiten uiteindelijk dat 20 km harder wel moet kunnen. En nog worden we alleen maar ingehaald. Go with the flow.

Als we in Okayama aankomen klaart het op en wordt het zowaar droog. De Japanse tuin is, net als de tuin die we eerder bezochten, een van de top 3 van de mooiste landschapstuinen in Japan. Als we de tuin betreden komt een vriendelijke dame ons trots vertellen dat de lotusplanten in bloei staan. Ze zijn inderdaad prachtig.

De hele tuin is overigens mooi. En oud. De tuin dateert uit 1687. Pas is 1884 kwam de tuin in handen van de Okayama Prefecture en werd deze toegankelijk voor publiek. In 1934 werd de tuin flink beschadigd door de oorlog, maar hij is altijd weer naar oorspronkelijk ontwerp opnieuw aangelegd. Vanuit de tuin is Okayama Castle goed te zien.

We bezoeken ook het kasteel. Okayama Castle wordt ook wel het “kraaienkasteel” genoemd vanwege de zwarte buitenkant. Het werd in 1597 gebouwd. Het oorspronkelijke kasteel werd in het laatste jaar van WO II verwoest. In 1966 werd het opnieuw opgebouwd. Het is nu een museum. We hadden gedacht dat het net als Himeji Castle van binnen ook ingericht zou zijn in oorspronkelijke stijl, dat was helaas niet zo.

Na ons bezoek aan Okayama rijden we naar Kurashiki. De historische wijk Kurashiki Bikan is gezellig. Met pakhuizen met witte muren en veel traditionele gebouwen. Je vindt er veel winkels die Kurashiki-merken zoals Kurashiki Canvas en Kurashiki Denim verkopen. Ik kan het niet laten en koop een jeansblouse. Er zijn ook veel kleine winkeltjes met handgemaakte sieraden, heel veel tassen, lekkernijen en souverniers. Te leuk allemaal…. Je kunt ook een boottochtje maken door de grachten. Maar dat gaat ons net iets te ver.

We eten een smaakvolle curry bij de Thai en rijden daarna naar de kust waar we via een kilometerslange brug naar het eiland Shikoku rijden.

De Michi no eki die we uitgezocht hadden ligt er verlaten bij, middenin een soort industriegebied. Het is inmiddels donker en de plek voelt niet oke. We rijden dus naar een andere plek waar op 5 minuten lopen een openbaar bad is. Lekker hoor. Even in de sauna, bubbelbadje, lekker soppen, haartjes fohnen…. We badderen allebei een uurtje en duiken daarna ons bedje in. Het was een lange dag.