Ise

Wederom een warme plaknacht. Het is buiten 27 graden, in de camper nog warmer gokken we. Maar nu Rody gelukkig de ventilator in de camper heeft kunnen fixen was het te doen. Toch zijn we vroeg wakker. We lezen dat Nederland met 2-1 van Turkije heeft gewonnen. Als ze nu ook Engeland weten te passeren heeft Rody iets meer zin om naar huis gaan voor de finale zaterdag…..

Onze dag begint op een romantische plek. Bij Wedded Rocks. De twee rotsen zijn in het huwelijk met elkaar verbonden door een heilig Shinto-stro-touw. De Shinto gewoonte om stenen te aanbidden wordt iwakura genoemd. Deze plaats wordt dan ook als puur en heilig beschouwd.

Volgens de Shinto-overtuigingen vertegenwoordigen deze rotsen de vereniging van Izanagi (de mannelijke godheid) en Izanami (de vrouwelijke godheid) door het huwelijk. De grootste van de twee rotsen is de man en heeft een kleine Shinto-torii-poort op de top. De kleinere rots is de vrouw. Het heilige touw wordt drie keer per jaar vervangen tijdens een speciale ceremonie. De vele kikkers in de omgeving van de rotsen helpen om al je dromen waar te maken. Mooi begin van de dag.

We stappen weer in de camper en rijden over de Ise-Shima skyline. Een route door de bergen met bovenop, op Mount Asama, een viewpoint. Hier een mooi uitzicht over Ise en de zee. Bij helder weer kun je vanaf hier zelfs Mount Fuji (200 km hemelsbreed) zien, maar ondanks dat het zonnig is, is dat vandaag niet mogelijk. Morgen hopen we de meest beroemde berg van Japan van dichterbij te zien.

Op de top staat ook The postbox in the sky. Hier stuur je kaarten aan mensen die belangrijk voor je zijn. Ze krijgen de unieke “Ise poststempel”. Het grappige is dat veel Japanners foto’s van zichzelf maken op een bezemsteel bij de brievenbus. Het is ons een raadsel waarom, maar het levert leuke beelden op.

Onze volgende bestemming is Oharai-machi. Als we aankomen zien we enorme parkeerplaatsen, helemaal vol. Wat een drukte ineens. Het is natuurlijk zondag. We vragen ons even af of dit wel een goed idee is. Maar, de Japanse verkeersregelaars (ze zijn met velen) loodsen ons vakkundig naar een parkeerplek. We lopen achter de meute aan. Al snel komen we in een autenthieke Japanse winkelstraat. Met allemaal leuke winkels en heel veel eettentjes. Het is, ondanks de drukte erg gezellig. Zo gemoedelijk allemaal….

We gaan eerst op zoek naar een lunch. We kiezen voor een krabsoep (Cat) en noedelsoep met kip. Het ziet er lekker uit, en dat is het ook, al had Rody zijn soep liever warm gehad…. het blijft lastig die Japanse menukaarten.

Aan het eind van de straat ligt de Inner Shrine. Dit Shinto-heiligdom is gewijd aan de zonnegodin. Het wordt beschouwd als het heiligste heiligdom van Japan.

De Inner Shrine is meer dan 2000 jaar geleden opgericht. De belangrijkste gebouwen (van de meeste mag je geen foto’s maken) lijken op oude rijstgraanschuren. Hout, rieten daken, geen tierlantijntjes. De gebouwen dateren dan ook van vóór de introductie van het boeddhisme in Japan. In de bouwstijl dus geen invloeden uit andere Aziatische landen zoals China. Elke twintig jaar worden de gebouwen opnieuw opgebouwd. De laatste verbouwing was in 2013. De volgende zal dus plaatsvinden in 2033.

Het is wederom een mooie serene plek. Middenin het bos, dus lekker “koel”.

Na ons bezoek aan Oharai-machi wandelen we terug. Eten nog een sushi met beef en winkelen wat.

We zijn wel even gaar en zoeken een plekje waar we even naast de camper kunnen zitten. Even wat drinken, afkoelen en een beetje bijkomen.

We doen boodschappen, eten wat en rijden dan naar Toba. We trakteren onszelf op een hotel. Kamer met airco, douche en bad… zeezicht. Lekker hoor.