Kyoto, dag twee

Best lekker zo’n hotel middenin de stad. We ontbijten bij Nishiki market en gaan daarna wandelend op pad. Het regent een beetje. Af en toe is het even droog.

We passeren de Gion wijk. En komen uit bij de Yasaka Shrine. Erg toeristisch en wat ons betreft niet heel bijzonder. Wij hebben vandaag onze zinnen gezet op Nanzen-ji. Maar als we die richting oplopen zien we een ander groot complex. Het Chion-in. De 17e-eeuwse hoofdtempel van het Jodo Shu-boeddhisme. Het is er minder druk en het zijn prachtige gebouwen. In de tempel is, op het moment dat we het bezoeken een dienst bezig. Het is toegestaan binnen te komen, mits je plaatsneemt op de vloer. We luisteren een tijdje naar de monnik (?). Hij ‘zingt’ zijn verhaal en maakt ondertussen klanken op schalen. Het is rustgevend. Erg mooi.

Als we de tempel uitkomen regent het behoorlijk. We pakken de taxi naar Nanzen-ji. Lekker snel.

Nanzen-ji is een zen-boeddhistische tempel. De tempel werd opgericht door Keizer Kameyama in 1291 op dezelfde ligging als zijn vrijstaande paleis. Het is het hoofdkantoor van het Rinzai-zenboeddhisme. De terreinen van Nanzen-ji zijn samen met de Hojo-tuinen cultureel erfgoed van Japan.

Het is een mooi, groen terrein waar ook de hōjō (de leefruimte van de abt) staat. Dit gebouw is bekend om zowel de tuinen als de kunst die het bevat. Ook hier, net als in het kasteel, prachtige schilderingen op de wanden. Het lijkt haast door dezelfde kunstenaar. Ook hier weer van die grappige tijgers die nogal uit verhouding zijn. Dat komt omdat er in Japan geen tijgers leven. De kunstenaar moest het toendetijd dus doen met tekeningen uit China. Daarnaast is er een aantal Japanse rotstuinen. Ook deze werden aangelegd in de 17e eeuw. Grappig om te zien dat ook hier veel mensen in kimono rondlopen. Hele fotoshoots worden gehouden. Een kimono huur je al vanaf zo’n 25 euro per dag.

We pakken de bus naar Oost Kyoto maar raken wat uit koers. Het is inmiddels tegen half 3 en we hebben trek. De hele dag zien we werkelijk op elke straathoek eettentjes, behalve nu. Uiteindelijk vinden we wat en eten we allebei een soort tosti.

Als we verder wandelen komen we bij Kiyomizudera Temple terrecht. Een zeer populaire plek, ook vandaag in de stromende regen. We zijn hier zes jaar geleden met Cecile ook geweest, maar het blijft een mooie plek, met een prachtig uitzicht over Kyoto.

Via de winkelstraat (lees: souveniers en eten) lopen we naar de bus.

In het centrum eten we wat. Ik wilde graag Okonomiyaki eten. Dat is een hartige “pannenkoek”. De naam is een samenstelling van ‘okonomi’ en ‘yaki’, wat vrij vertaald ‘gebakken/gegrild zoals je wilt’ betekent. Het gerecht is in heel Japan populair. Ik kies voor een variant met garnalen en kaas. De pannenkoek bestaat in de basis uit een mengsel van kool en beslag van bloem/ei. Het smaakt me goed.

In de vermeende bus richting de camper krijgen we goed nieuws uit Nederland. Cecile heeft haar co-schap goed afgerond en kan dus eind van de week echt haar welverdiende vakantie vieren. In september krijgt ze haar master diploma. We zijn natuurlijk apetrots op haar. Onze dag kan niet meer stuk!

Wel blijkt dat we de bus de verkeerde kant op hebben genomen. We stappen uit, volgen vervolgens een andere route en missen onze aansluiting….. dan maar een taxi. In 20 min zijn we bij de camper.

Daar draaien we wat wasjes, maken plannen voor de komende dagen en drinken natuurlijk een glas op Cecile!